مطالعه جامعه شناختی گرایش دختران دانش آموز به فرار از منزل

یکی از حوزه هایی که در ایران کمتر به آن توجه شده موضوع بررسی وضعیت میزان گرایش دختران به فرار از منزل است و پژوهش های انجام شده در کشور ما نیز نوعا به بررسی علل یا دلایل فرار از منزل با جمعیت پژوهش دختران فراری ساکن در مراکز نگهداری از دختران فراری اقدام کرده اند. به این دلیل، مقاله حاضر مبتنی بر پژوهشی می باشد که هدف اصلی آن شناسایی و تبیین وضعیت گرایش دانش آموزان دختر به فرار از منزل است. جمعیت نمونه این پژوهش، که به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شد، 400 نفر از دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان های منطقه 18 شهر تهران در سال تحصیلی 88-1387 بودند. چهارچوب نظری مورد استفاده در این پژوهش نیز نظریه پیوند اجتماعی هیرشی، فشار عمومی اگنو و نظریه خودکنترلی (نظریه عمومی جرم) گاتفردسن و هیرشی است. نتایج نشان داد که حدود یک چهارم از دانش آموزان مورد بررسی گرایش متوسط و بالایی به فرار داشته اند، که از این میان بیشترین میزان آن متعلق به بعد رفتاری، سپس بعد عاطفی و کمترین آن متعلق به بعد شناختی گرایش به فرار بوده است.